I'm teetering on the brink

Koniec listopada, początek zimy. Mróz nadchodzi. Przeszywający wiatr dmie tak mocno, że zdmuchuje nawet myśli. Zimno, zimno. Hektolitry herbaty z rumem, piwo-wino-wódka-jazz. I święta się zbliżają. I sylwester. I u nas światełka. Nienawidzę świąt. Przeczytałam ostatnio w jakimś artykule: "Święta są fajne dla tych, którzy nie kłamią. I dla tych, którzy kochają bez komplikacji. I dla tych, którym udało się za pierwszym razem." i podzielam opinię autorki. Niestety, ja do żadnej z grup się nie zaliczam. 

poszłam dziś do supermarketu zgubiłam małego jezuska

na oko niemowlę na serio milion lat

poszłam dziś do supermarketu na chwilę tylko

odwróciłam wzrok już go nie było

a może nie było go wcale

a jednak czuję, że brakuje mi czegoś w wózku

zadzowniłam jeszcze do matki zapytać czy 

czegoś nie dokupić na stół

ty, słuchaj, kup jeszcze wszystko

i tak się zagadałyśmy

a potem już go nie było

myślę, że nikt go nie wziął dobrowolnie

zawracanie dupy z tym dzieciakiem 

kiedy tyle jeszcze do kupienia

poszłam dziś do supermarketu zgubiłam małego jezuska

chyba jest gdzieś na kasach 

bo ktoś ciągle wypowiada jego imię

jezu jezu 

jezu

czemu tak drogo

poszłam dziś do supermarketu zgubiłam małego jezuska

jak zgłodnieje to wróci

pusty talerz czeka

nie przyszedł jeszcze nigdy

Anna Marta Pisze

photos: Gabrysia

model & style: me

C.

Aurelia

Wiesz gdy byłam mała, to godzinami wpatrywałam się w białą kartkę. A gdy postawiłam nieudaną kreskę, coś mi się odpodobało, to wyrzucałam do kosza, bez żadnego tam wycierania czy odwracania na drugą stronę

bo tak naprawdę nie ma

drugiej strony.

nie ma odwrotu 

i teraz, wiesz, jak już jestem trochę mniej niż dzieckiem to myślę, że biel to zawsze początek i zawsze porządek bo wszyscy współcześni jesteśmy psychicznie chorzy

na przesyt

mebli doniczek kwietników wieszaków ramek książek płyt i hałasu.

stąd twoje puste ściany białe ścany w mieszkaniu i nic co byłoby świadectwem twojego oddychania, skroplonego na ścianiach w postaci

mebli doniczek kwietników wieszaków ramek książek płyt i hałasu

tylko kant i klamka

wszyscy współcześni jestesmy psychicznie chorzy 

na przesyt

sala zakładu psychiatrycznego, biała sala, stan zero idealna inspiracja wnętrz współczesnych bo

wszyscy współcześni jesteśmy psychicznie chorzy 

na przesyt

Anna Marta Pisze

model: Aurelia

photos: me

C.

Czy pamiętasz jak pachną dziewczęta jesienią?

Jesienią od zawsze zaczyna się szkoła,

a w knajpach zaczyna się picie!

I'm wearing: Mango's dress / Oysho sweater / Pimkie's hat / No-name knee-lenght socks / H&M's belt / Marks&Spencer bag

Jesienne popołudnie z grzanym winem w Lalkach - magicznym miejscu wspomnień. O tej kawiarni przy Teatrze Lalek w Białymstoku pisałam już wcześniej. Zdjęcia i post możecie zobaczyć TU[click]. Wtedy było lato, teraz jest jesień. Przyszedł listopad. Wszystko się zmienia, a to miejsce wciąż pozostaje takie samo. I wiesz, że zawsze możesz przyjść i wino będzie tak samo dobre, uśmiechy tak samo szczere,  a muzyka w tle będzie dokładnie tym, co chcesz usłyszeć. 

/Autumn afternoon with the mulled wine in Lalki - magic place of memories. I already wrote about this café near the Pupper Theatre in Białystok. You can see photographs from latest post here[click]. It was a summer and it's an autumn now. A November came. Everything changes and this place still stays the same. You can always come and the wine will be the same good, smiles the same sincere and music will be what you want to hear exactly.

Caroline